Een nieuwe bottom-up studie geeft een duidelijke boodschap: India heeft tegen 467 $ 2030 miljard aan klimaatfinanciering nodig om de zware emissies in vier cruciale sectoren, waaronder energie, wegvervoer, staal en cement, aan te pakken. Het rapport gaat verder dan algemene, top-down schattingen en berekent het extra kapitaal dat tussen 2022 en 2030 nodig is om de economie te laten evolueren naar een koolstofarme economie.
De studie richt zich alleen op de extra kapitaaluitgaven die nodig zijn voor mitigatie, bovenop de geplande investeringen in de gebruikelijke bedrijfsvoering. De studie stopt bij 2030, omdat technologische en kostenonzekerheden langere voorspellingen onbetrouwbaar maken.
De onderzoekers gebruiken twee methoden:
- Voor elektriciteit en wegtransport berekenen ze de extra kapitaaluitgaven die nodig zijn om over te schakelen van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energiebronnen en van voertuigen met verbrandingsmotoren naar elektrische voertuigen, Respectievelijk.
- Voor staal en cement schatten ze de totale kapitaalinvesteringen die nodig zijn om zowel bestaande als toekomstige emissies tot 2030 te beperken. Dit is van belang omdat staal en cement dure oplossingen nodig hebben, zoals koolstofafvang en -opslag (CCS), terwijl elektriciteit en transport gepaard gaan met een verschuiving van infrastructuur naar hernieuwbare energiebronnen, opslag en laadnetwerken.
Overzicht sectorfinanciering: totaal $467 miljard (2022-2030)
| Sector | Klimaatfinanciering nodig (US$) | Belangrijkste kostenfactoren |
|---|---|---|
| Staal | 251 miljard | CCS en procesveranderingen voor een sector die moeilijk te bestrijden is |
| Cement | 141 miljard | CCS en emissiebeheersingsmaatregelen |
| Power | 57 miljard | 47B voor overschakeling op niet-fossiele bronnen; 10B voor opslag |
| Wegtransport | 18 miljard | 10 miljard voor elektrische voertuigen; 8 miljard voor laadinfrastructuur |
De totalen komen neer op ongeveer $ 54 miljard per jaar, of ongeveer 1.3% van het BBP van India per jaar voor 2022-2030. De staalsector is alleen al goed voor het grootste deel van de $ 251 miljard, omdat deze sector vandaag de dag waarschijnlijk sterk afhankelijk zal zijn van CCS. Cement volgt met $ 141 miljard om vergelijkbare redenen.
Energie heeft $ 47 miljard nodig om fossiele energie te vervangen door niet-fossiele bronnen en nog eens $ 10 miljard voor opslagsystemen die hernieuwbare energie betrouwbaar maken. Het wegvervoer heeft $ 10 miljard nodig om de elektrificatie van voertuigen te versnellen en $ 8 miljard om laadnetwerken te bouwen.
Lees ook: Onderzoek toont aan dat de CO2025-uitstoot van China in de eerste helft van XNUMX is gedaald
Macro-economische capaciteit en begrotingsruimte: $ 530 miljard aan BAU-stromen versus $ 474 miljard aan beheersbare stromen
De studie onderzoekt of India deze financiering realistisch kan absorberen. In een 'business-as-usual'-scenario bedragen de kapitaal- en financiële stromen van India, exclusief de verwachte tekorten op de lopende rekening, ongeveer $530 miljard voor 2023-2030 (ongeveer 1.4% van het BBP per jaar).
Maar als we rekening houden met de beperkingen van de monetaire expansie, kan India op duurzame wijze ongeveer $ 474 miljard in dezelfde periode. Die kloof betekent dat India zorgvuldig met externe financiële stromen moet omgaan, terwijl het tegelijkertijd klimaatfinanciering uit het buitenland moet veiligstellen.
Om klimaatactie te financieren, stelt het onderzoek twee belangrijke beleidsstappen voor:
- Sta een voorzichtige vergroting van het tekort op de lopende rekening toe (maar beperk het tot bijna 2.5% van het bbp om de financiële stabiliteit te beschermen).
- Verhoog de binnenlandse besparingen om meer publieke middelen voor groene investeringen beschikbaar te maken.
Kortom, India moet innovatievere externe financiering combineren met sterkere binnenlandse financiering om de kloof te dichten zonder de macro-economische stabiliteit in gevaar te brengen.
Waarom doe Staal en cement samen $ 392 miljard nodig?
Staal en cement hebben samen 392 miljard dollar nodig, meer dan 80% van het totaal. Deze sectoren stoten via chemische en hitteprocessen emissies uit die met alleen de huidige hernieuwbare elektriciteit niet opgelost kunnen worden.
Momenteel Koolstofafvang en -opslag (CCS) is de meest schaalbare manier om emissies op industriële schaal te verminderen; CCS blijft echter een dure oplossing. Dit verklaart waarom staal alleen al $ 251 miljard kost en cement $ 141 miljard.
Uit de bottom-up kostenberekening van het onderzoek blijkt dat een verregaande decarbonisatie van deze sectoren buiten bereik blijft zonder grootschalige inzet van CCS.
Energie en transport hebben $ 75 miljard nodig voor schone energie, elektrische voertuigen en opladers
Energie heeft ongeveer 57 miljard dollar nodig, verdeeld in 47 miljard dollar voor het vervangen van fossiele energieopwekking door hernieuwbare energie en 10 miljard dollar voor de installatie van opslagsystemen die de energievoorziening stabiliseren. Wegvervoer heeft 18 miljard dollar nodig, waarbij 10 miljard dollar is toegewezen aan het versnellen van de acceptatie van elektrische voertuigen en 8 miljard dollar voor de uitrol van laadinfrastructuur.
Deze kosten zijn gericht, technologiespecifiek en eenvoudiger te plannen dan de industriële uitgaven die zwaar op CCS zijn gericht.
Lees ook: India handhaaft binnenlandse toeleveringsketens en datacentra voor windenergie
Methoden, limieten en waarom bottom-up belangrijk is?
De studie onderscheidt zich doordat deze vanaf de grond af aan wordt opgebouwd. Ze meet de extra kapitaaluitgaven bovenop de geplande investeringen voor elke sector. Voor energie en wegtransport modelleert ze de benodigde kapitaaluitgaven voor de overstap naar andere technologieën.
Voor staal en cement berekent het de totale kapitaaluitgaven die nodig zijn om zowel bestaande als incrementele emissies tot 2030 te verminderen. De schattingen zijn gebaseerd op de huidige technologiekosten. De auteurs vermijden prognoses voor de periode na 2030 omdat technologische doorbraken en prijsverschuivingen onzeker blijven. Als er goedkopere koolstofarme technologieën op de markt komen, zouden deze cijfers kunnen dalen.
Lees ook: India beëindigt uniform tariefmechanisme voor hernieuwbare energie vanwege vertragingen in PSA
India heeft tegen 467 2030 miljard dollar aan klimaatfinanciering nodig: beleidsconsequenties
Beleidsmakers en investeerders hebben behoefte aan op maat gemaakte instrumenten:
- Voor de zware industrie zijn publieke steun en het beperken van de risico's bij CCS-pilots van belang.
- Voor energie en transport zullen groene obligaties, subsidies en netwerkupgrades de implementatie versnellen.
Uit het onderzoek blijkt dat internationale concessionele financiering en gemengde instrumenten waarschijnlijk een groot deel van de kloof tussen India's binnenlandse fiscale capaciteit en de totale behoefte zullen overbruggen.
Conclusie
Deze bottom-up beoordeling laat geen twijfel bestaan over de omvang van de financieringstaak. India heeft tegen 467 $ 2030 miljard aan klimaatfinanciering nodig om de energie-, wegtransport-, staal- en cementsector te decarboniseren, die samen meer dan de helft van de uitstoot van het land veroorzaken.
Om aan deze behoefte te voldoen, zijn slim beleid, internationale steun, meer binnenlandse besparingen en zorgvuldig macro-economisch beheer nodig. De studie biedt India een duidelijke routekaart met prijskaartjes en prioriteiten.
De echte test is of beleidsmakers en financiers deze cijfers kunnen omzetten in snelle, praktische actie. De tijd dringt en de komende jaren zullen uitwijzen of India deze financieringsuitdaging aankan en een koolstofarme toekomst veiligstelt.
0 reacties